رویکرد سنتی دولتها در اعطای تابعیت، مبتنی بر تبعیض میان پدر و مادر بوده است اما جنبش برابریخواهی، تغییری اساسی در رویکرد دولتها به نفع تساوی والدین ایجاد کرد. سوال اساسی این پژوهش آن است که چند کشور در جهان، از رویکرد تبعیض‌آمیز استفاده می‌کنند و موضع نظام حقوقی ایران در این ارتباط چیست؟ در حال حاضر، تنها 25 دولت در جهان، همچنان میان مادر و پدر در اعطای تابعیت به فرزند، تفاوت قائل هستند. در این مقاله، قوانین مختلف دولتها از جمله ایران، طی مطالعه‌ای تطبیقی بررسی گردید و کشورهایی که همچنان در این ارتباط، تبعیض‌آمیز عمل می‌کنند، مشخص شد. رویکرد قانونگذار ایران در این ارتباط را می‌بایست در سه مرحله مختلف بررسی کرد. در قانون مدنی، نقش مادر به کلی نادیده گرفته‌شده بود. به موجب ماده واحده سال 1385،درصورت تولد فرزند در ایران از مادر ایرانی و پدر خارجی، تابعیت ایران به فرزند اعطاء می‌گردید. در سال 1398 این مقرره اصلاح شد و به فرزندان متولد در خارج ایران نیز تابعیت ایران داده می‌شود. اما همچنان میان پدر و مادر تفاوت وجود دارد زیرا به فرزندی که مادرش ایرانی و پدرش خارجی است، تابعیت ایران در صورتی که خلاف مصالح امنیتی کشور نباشد، اعطاء خواهد شد.
عزیزی, ستار, & حسینی محجوب, حسین. (1401). اِعمال اصل خون در حقوق تابعیت ایران. Iranian Review for UN Studies, 4(1), 1-22. doi: 10.22034/iruns.2023.168476
MLA
ستار عزیزی; حسین حسینی محجوب. "اِعمال اصل خون در حقوق تابعیت ایران". Iranian Review for UN Studies, 4, 1, 1401, 1-22. doi: 10.22034/iruns.2023.168476
HARVARD
عزیزی, ستار, حسینی محجوب, حسین. (1401). 'اِعمال اصل خون در حقوق تابعیت ایران', Iranian Review for UN Studies, 4(1), pp. 1-22. doi: 10.22034/iruns.2023.168476
VANCOUVER
عزیزی, ستار, حسینی محجوب, حسین. اِعمال اصل خون در حقوق تابعیت ایران. Iranian Review for UN Studies, 1401; 4(1): 1-22. doi: 10.22034/iruns.2023.168476
)