آخرین مرحله شیوع ویروس آنفولانزا، همه گیری جهانی است که به واسطه آثار و پیامدهای مختلفی که دارد، تهدیدی برای صلح و امنیت بین المللی محسوب می شود. شورای امنیت سازمان ملل متحد در قطعنامه شماره ٢٥٣٢، پاندمی کووید -١٩ را به عنوان تهدیدی پیش روی حفظ صلح و امنیت بین المللی قلمداد کرده است. به طور کلی در باب امنیت دو رهیافت وجود دارد: رهیافت امنیت ملی و رهیافت امنیت انسانی. هر کدام از این دو رهیافت ابزار و شیوه های خاص خود را برای مدیریت بحران همه گیری جهانی در اختیار دارند. در قسمت اول مقاله به تعریف و اثرات همه گیری جهانی خواهیم پرداخت. در قسمت دوم، امنیتی شدن سلامت بررسی می شود. در قسمت سوم نیز به ارزیابی چگونگی مدیریت بحران های سلامت از جمله همه گیری جهانی توسط دو رهیافت امنیت انسانی و امنیت ملی می پردازیم. بر مبنای این پژوهش، به نظر می رسد که رهیافت امنیت انسانی به واسطه ماهیت مشارکتی که دارد برای مدیریت بحران همه گیری جهانیبه عنوان تهدیدی جهانی کارآمدتر خواهد بود.
شفیعی بافتی, نگین. (1399). همه گیری جهانی و امنیت انسانی با تأکید خاص بر نقش سازمان ملل متحد. Iranian Review for UN Studies, 3(2), 103-131. doi: 10.22034/iruns.2022.143618
MLA
نگین شفیعی بافتی. "همه گیری جهانی و امنیت انسانی با تأکید خاص بر نقش سازمان ملل متحد". Iranian Review for UN Studies, 3, 2, 1399, 103-131. doi: 10.22034/iruns.2022.143618
HARVARD
شفیعی بافتی, نگین. (1399). 'همه گیری جهانی و امنیت انسانی با تأکید خاص بر نقش سازمان ملل متحد', Iranian Review for UN Studies, 3(2), pp. 103-131. doi: 10.22034/iruns.2022.143618
VANCOUVER
شفیعی بافتی, نگین. همه گیری جهانی و امنیت انسانی با تأکید خاص بر نقش سازمان ملل متحد. Iranian Review for UN Studies, 1399; 3(2): 103-131. doi: 10.22034/iruns.2022.143618
)